dinsdag 9 december 2008

Werken betaalt soms beter dan stempelen

Tot voor kort verdiende iemand die van een uitkering leefde vaak meer dan zijn werkende buur. Gewoon omdat hij netto meer overhield van zijn uitkering: de beruchte werkloosheidsval. Maar daar lijkt stilaan een einde aan te komen. Wie overstapt van een leefloon naar voltijds werk, houdt 270 tot 470 euro meer over. Deze cijfers houden echter geen rekening met de kosten die verbonden zijn aan het gaan werken, met dure kinderopvang, het verlies van het sociaal telefoon-, gas- en elektriciteitstarief, met aanvullende uitkeringen van het OCMW of de hogere huur van een sociale woning. De vrijwillige overstap van werkloosheid of leefloon naar deeltijds werk blijft rechtuit onaantrekkelijk. Die situatie is de afgelopen jaren bijgestuurd door een aantal maatregelen. De uitkeringen zijn niet verlaagd, maar wie werkt, houdt netto meer over. De belastingvrije som is verhoogd. Extra uitkeringen blijven nog even doorlopen voor wie gaat werken. En er is een aanvullende uitkering voor wie een deeltijdse laagbetaalde baan heeft.

Toch blijft het verschil tussen werken en niet werken te klein. Dat komt omdat de fiscale druk op arbeid ontzettend hoog is. Daarenboven krijgen uitkeringsgerechtigden extra voordelen zoals verhoogde kinderbijslag of een sociaal telefoontarief. En dat is juist het perverse: wie werkt betaalt steeds meer belasting om de uitkering en de extra sociale uitkeringen van wie niet werk te betalen. Maar daardoor stijgt de belastingsdruk en dus ook het aantal vrijwillige werklozen. In een stad zoals Gent waar het afgelopen maanden meer dan 1.500 jobs sneuvelden zijn er tegelijk 3.000 openstaande vacatures. De maatregelen die de afgelopen jaren ingevoerd werden zijn ontegensprekelijk positief, maar tegelijk ruim onvoldoende.

Maar men kan maatregelen nemen: in de meeste landen wordt werkloosheid beperkt in de tijd of zijn uitkeringen relatief laag. Of men kan de laagste lonen optrekken: het risico echter is dat dit arbeidsvernietigend werkt. Werkgevers zijn verplicht uit te wijken naar lageloonlanden of kiezen voor automatisering. Of erger nog: jobs worden gewoon niet ingevuld, tenzij door zwartwerk. Ook daar wringt het schoentje: zwartwerk bewijst gewoon dat er een werkaanbod is. Als beide partijen het financiële voordeel handje contantje uitbetaald krijgen zijn ze soepel, veelzijdig en creatief. Dit toont aan dat het verschil tussen bruto en netto wedde te groot is.

Er zijn gelukkig alternatieven: men kan de belasting op de lonen verminderen of kiezen voor een negatieve inkomensbelasting, een zogenaamd belastingskrediet, dat de overgang van werkloosheid naar werk gunstiger maakt. Of men kan bepaalde voordelen niet langer automatisch koppelen aan een uitkering maar wel aan een inkomen. Dan heeft iedereen onder een bepaald inkomen, dus ook wie werkt, recht op deze voordelen. Of men kan werklozen inschakelen in een alternatief systeem, er is werk genoeg. Merkwaardig hoe werkende ouders zich blauw betalen aan belastingen, sociale zekerheid én kinderopvang. En dat terwijl een niet werkende ouder niet ingaat op een vacature omdat hij of zij anders de verhoogde kinderbijslag verliest. Zou het niet beter zijn die werkloze in te schakelen in een crèche terwijl hij zijn eigen kind meeneemt? Zo genieten werkende ouders ook eens van het systeem dat ze zo duur betalen.

maandag 1 december 2008

Pieter De Crem heeft iets tegen mondige burgers.

Pieter de Crem en zijn diplomatiek gezelschap vlogen half november even naar New-York, zogezegd voor een diplomatieke missie. Maar op 17 november kwam de aap uit de mouw toen de minister en zijn gezelschap vrolijk lallend het B.café in New-York binnen strompelden. Diplomaat Mertens de Wilmars verklaarde vrolijk dat het toch niet zo erg was: de Belgische delegatie zat er maar werkloos bij en kon even goed de bloemetjes buiten zetten. De hele trip naar New York was nutteloos omdat de mensen waar De Crem mee zou vergaderen in Geneve zaten. Raar dat ze dit voor de afreis wisten en toch vertrokken. Toevallig werkte de Nederlandse studente Nathalie Lubbe Bakker net daar als barvrouw, en u raad het: ze pikte al dat zatte gedoe niet, evenmin als de verspilling van Belgisch overheidsgeld. En ze plaatste haar verhaal op haar weblog. Je zou denken dat minister De Crem zich zou verontschuldigen, maar nee hoor.

Afgelopen donderdag hield minister De Crem een opmerkelijk betoog in de Kamer van Volksvertegenwoordigers: “Ik wil van deze gelegenheid en dit non-event gebruik maken om een gevaarlijk fenomeen in onze maatschappij te signaleren. Wij leven in een tijdgeest waarin het iedereen vrij staat naar goeddunken en zonder enige verantwoordelijkheid op blogs te gaan posten. Dit overstijgt zelfs het moddergooien. Het is bijna onmogelijk om zich daartegen te verdedigen. Iedereen van u is een potentieel slachtoffer”. Luid applaus op de banken, en volgens De Standaard zelfs hier en daar van de oppositie. De Crem laat onderzoeken in welke mate hij juridische maatregelen kan nemen om zijn integriteit te beschermen.

Kijk: je kunt veronderstellen dat Natalie Lubbe Bakker zwijgplicht had en dat haar weblog schade aangebracht heeft: dat is juist. Als ik morgen als brandweerman vertel hoe een dronken minister de gracht in rijd, dan ga ik zwaar in de fout. Of als ik vertrouwelijke informatie doorspeel: dan hang ik. Maar Natalie Lubbe Bakker is gewoon een studente die haar ongenoegen uit over een publiek optreden van een Belgische minister in functie die zich misdraagt. Stiepelzat zijn, schunnige taal vertellen en pochen dat je een pak belastingsgeld er door aan het draaien bent: dat kan niet. Vooral als je carrière opgebouwd hebt door het belagen van je voorganger door hem te wijzen op zijn talrijke feestjes en overmatig drankgebruik. Als Nathalie liegt dan moet de minister dat maar bewijzen en een proces wegens laster en eerroof voeren.

Wil ik nu de minister de grond in boren en als blogger mij aansluiten bij de grote schare Boe! roepers? Neen, als men een pint te veel op heeft dan hoeft de hele wereld dat niet te weten. Maar er zijn middelen om jezelf te verdedigen: gewoon zeggen dat het een incident in de privé sfeer is en dat je wel beschaamd bent, maar dat anderen daar hun neus niet moeten in steken. En zeggen dat je medewerker in de fout ging. Je moet dan wel je agenda boven halen en bewijzen dat je reis naar New-York wel zinvol was. Zeg het dat het de vermoeidheid en de stress was . Of de uitbundigheid over een nieuw internationaal verdrag of een militaire en strategische zege. En vooral: geef uw fouten toe. De Crem was er menselijker uitgekomen. Maar geef de hele bloggende gemeenschap niet de fout van je eigen débacle: dat is te gek voor woorden, tenzij je Pieter De Crem noemt. Dat varkentje kennen we ondertussen.

Link: http://www.nathalielubbebakker.com/?p=237

dinsdag 15 juli 2008

Het failliet van België?

Sorry jongens, het klinkt hard, maar wat we nu meemaken lijkt meer op een bedrijf dat de boeken neerlegt dan op goed bestuur. We leven in een landje dat amper groot genoeg is om als land beschouwd te worden. Was het niet dat we de afgelopen 100 jaar op internationaal gebied onze sporen verdiend hadden, dan werden we gewoon straal genegeerd. En dat is het probleem: wat den Bart en den Yves het afgelopen jaar zo achteloos naar de verdoemenis geholpen hebben: daar moeten we met zijn allen een jaar of 10 hard aan werken om de opgelopen schade te herstellen. De realiteit is nu eenmaal dat alles waar we heel ons leven in geïnvesteerd hebben zit in de infrastructuur van dit land. De komende jaren zullen gekenmerkt worden door investeerders die niet opdagen en door tewerkstelling die niet opgebouwd wordt. Dus minder inkomsten en meer uitgaven.

Een stad van formaat die zichzelf respecteert heeft meer inwoners dan dit kleine landje. Steden op een boogscheut afstand zoals Londen, Parijs, Berlijn, Rome en Madrid hebben beduidend meer inwoners, zijn politiek, cultureel en economisch stukken belangrijker en doen het met een burgemeester, schepencollege en gemeenteraad stukken beter dan dit kleine koninkrijk. Maar ook als regio is Vlaanderen een van de kleine broertjes. En er echt op rekenen dat we het als zelfstandige regio binnen Europa zullen halen is wellicht te optimistisch. Waarom nemen zo veel mensen de dromen van enkelen zo ernstig, zelfs al zijn die dromen zo onrealistisch? Alleen maar omdat we al enkele jaren steeds dezelfde demagogie horen en er tenslotte in geloven? Het is wel onze welvaart die hier in de weegschaal geworpen wordt.

Zijn we echt zo rijk, zo welvarend en zo veel beter dan onze Franstalige landgenoten? Want daar draait het om: een eerlijke verdeling van de welvaartskoek. Maar dan wacht ons een bittere teleurstelling. Als een Vlaming 10 euro meer waard is dan moet hij ook 10 euro meer krijgen. En wie zal dat betalen? Onze Waalse landgenoten? En wat als we er niet in slagen om een deel van zijn inkomen af te pietsen? Gaan we dan de Luikse metro in beslag nemen? Of een of andere Waalse sluis die te klein is en dringend aan herstelling toe is bezetten? Al bij al is er weinig te verdelen. Of je moet er de kosten bijnemen, en dat is net niet de bedoeling.

De grote uitdaging is het overwinnen van de crisis, en een crisis kan je enkel overwinnen door te werken, hard te werken. En dat kan je van Leterme het afgelopen jaar niet zeggen. De man heeft naar eigen zeggen gezwoegd en overleg gepleegd. Maar resultaat geboekt? Nee hoor. We moeten trots zijn op den Yves, echt trots zijn. Maar wie verlangt dat de CD&V en NVA nog resultaten toont, die is er aan voor de moeite. Toch is er het afgelopen jaar veel verwezenlijkt: de splijtzwam heeft ongestoord haar werk gedaan. Maar wie betaald het gelag? Ja juist, u en ik. Bedankt Yves, geniet van de lofzang van uw achterban en uw pensioen. Jij zult er in elk geval nog een hebben. De crisis wordt tenslotte betaald door de man in de straat. Dat zegt ook Open VLD voorzitter Bart Somers: http://www.vld.be/page?&orl=1&ssn=&lng=1&pge=1&nws=3860

vrijdag 13 juni 2008

Hogere nettolonen zijn beste remedie tegen koopkrachtverlies.

Op verschillende plaatsen werd er betoogd tegen het verlies van koopkracht. Hoewel Open VLD voorzitter Bart Somers vraagtekens plaatst bij de acties, heeft hij begrip voor de zorgen die de mensen zich maken om hun koopkracht. “We mogen niet blind zijn voor het feit dat heel wat mensen hun koopkracht bedreigd zien. De hoge energie- en voedselprijzen zorgen voor onrust. De mensen verwachten nu antwoorden van de politiek. Voor Open VLD zijn hogere nettolonen de beste en meest efficiënte remedie.” Bart Somers verwijst daarbij naar het Koopkrachtplan dat de partij vorige week voorstelde. “Door de belastingen te verlagen, verhogen we de nettolonen van de mensen zonder de loonkost voor de bedrijven de hoogte in te jagen.” In haar Koopkrachtplan stelt Open VLD voor om de belastingen met 4,2 miljard bruto te verlagen. Een realistisch voorstel, want de inspanning moet geleverd worden door én de federale én de regionale overheden. Concreet wil Open VLD het 30% en 45% tarief in de personenbelasting schrappen en wil ze de Vlaamse jobkorting voor alle werkenden optrekken van 200 tot 600 euro per jaar. Somers: “Met deze voorstellen verhogen we het nettoloon van de werkende Vlaming al snel met 100 euro per maand.”

Door de belastingen te verlagen kiest Open VLD dus voor hoge nettolonen, niet brutolonen. Hogere brutolonen betekenen hogere loonkosten voor de bedrijven. Terwijl die loonkost al tot de hoogste van de wereld behoort. Een verdere verhoging betekent dat we de concurrentiepositie van onze bedrijven aantasten, wat zeker zal leiden tot jobverlies. Somers: “De versterking van de koopkracht mag nooit ten koste gaan van jobs. Want jobverlies is dramatisch voor de koopkracht. We moeten juist zorgen voor meer jobs. Meer jobs zijn immers de beste bescherming voor onze sociale zekerheid en zorgen ook voor extra inkomsten voor de staat om bijvoorbeeld de kleinste pensioenen of de uitkeringen voor chronisch zieken op te trekken. Op die manier kunnen we dus ook de koopkracht versterken van zij die niet meer of niet kunnen werken.”

zaterdag 7 juni 2008

Zin en onzin van bio-energie.

Enkele jaren terug was het al bio-energie dat de klok sloeg, tot plots de sfeer omsloeg. Bij ieder debat over voedselprijzen, voedselschaarste, opwarming van de aarde is biobrandstof plots de grote schuldige. Hoe is het mogelijk dat de publieke opinie zo snel omslaat? Het is alsof we de laatste vierkante meter landbouwgewas, onze laatste boterham moeten opofferen om onze benzinetank te kunnen vullen. Liever dat dan onze verarmde medemens een (onbetaalbare) korst brood te gunnen. Maar laat ons relativeren: voedsel wordt schaarser omdat we met steeds meer zijn. Bovendien consumeren welvarende mensen beduidend méér en vooral méér vlees. De hoeveelheid graan, nodig om één kilo vlees op je bord te krijgen is buiten verhouding. Aan de andere kant eten we al eeuwen vlees, dus vleeseters zijn niet de schuld van het voedseltekort. Het is wel teken dat we beter minder en gezonder gaan eten.

Het is een waarheid als een koe dat er in Europa gewoon niet genoeg landbouwgrond is om onze behoefte aan biobrandstof te voldoen, zelfs 10% (zoals gepland tegen 2020) is op deze manier niet haalbaar. Maar de totale oppervlakte braakliggende landbouwgrond in Europa is perfect te berekenen. Jaarlijks moet 5 tot 15% van het beschikbare areaal braak blijven liggen om een vegetatieperiode te bevorderen. Maar de aanwezigheid van groen is noodzakelijk om erosie te voorkomen en de humus voorraad te beschermen. Boeren krijgen daarom 127 euro per braakliggende hectare, maar het is toegestaan om op deze gronden industriële gewassen zoals koolzaad te kweken. Het Europese tekort aan biobrandstof mag echter niet gecompenseerd worden door import: oerbossen en savannen in Brazilië, Indonesië en Maleisië gaan massaal tegen de vlakte. Dat is een dramatisch verlies aan natuur én het doet de vermeende milieuwinst volledig teniet.

Zoals het er nu uitziet wordt de huidige situatie binnen enkele jaren onhoudbaar. Om in België de 5,75% doelstelling voor biodiesel te halen in 2010 is 1,2 miljoen ton koolzaad nodig. Hiervoor is een oppervlakte nodig van 265.000 à 340.000 ha. Het effectief haalbare koolzaadareaal in België bedraagt slechts 50.000 hectare. Of men moet overschakelen naar andere manieren om biobrandstof te winnen. Afval is grondstof: meer olie en vet inzamelen, meer biologische afvalproducten zoals snoeisel en GFT verwerken. De invoer van palmolie of soja wordt dus beter beperkt, terwijl plantaardig afval van landbouwgewassen beter verwerkt wordt. Ook de kweek van alternatieve gewassen zoals Duitse supermaïs, verdient meer aandacht. Maar ook algen, riet, biezen, wilgen en andere snelgroeiende planten zijn geschikt om de nodige biomassa te leveren. Bepaalde afvalproducten zoals koolzaadkoeken zijn bovendien geschikt voor dierenvoeding of voor verbrandingsovens.

PPO (pure plantaardige olie) is goedkoper dan klassieke brandstof, maar de installatie kost dan weer beduidend meer. Voordeel is dat men van specifieke sectoren zoals openbaar vervoer perfect weet hoeveel voertuigen in omloop zijn en hoeveel kilometer ze rijden. Dat minister Kathleen Van Brempt (SP.a) beslist om de bussen van De Lijn niet langer op biodiesel te laten rijden is een stap achteruit. Want grote afnemers zoals De Lijn kunnen met een minimum aan infrastructuur en kosten een maximum aan kilometers afleggen. Aangezien openbaar vervoer binnen de steden belangrijk is, weegt ook het milieuaspect hier erg door. Openbaar vervoer is een ideale nichemarkt: gebruik maken van taksvrije biobrandstof is financieel voordelig én een argument om op tram of bus te stappen. Door de beschikbare biobrandstof selectief te gebruiken gebruikt de vrije markt de klassieke brandstof tot de schaarste aan biobrandstof achter de rug is. Andere markten zoals visserij, landbouwvoertuigen en transport over water en de openbare weg kunnen stapsgewijze toegang krijgen.

Maar laat ons niet vergeten dat biobrandstof niet meer is dan een element in het energie vraagstuk. Op kleine percelen die arbeidsintensief zijn, mikt met bijvoorbeeld beter op fotovoltaïsche cellen, die zijn duur, maar het jaarlijkse rendement ligt beduidend hoger. Langs kanalen en snelwegen mikt men beter op windmolens. En ondertussen dienen zich andere alternatieve energievormen aan zoals de elektrische motor of de verbrandingsmotor op waterstof. Bio-energie maakt deel van onze economie, het is niet het verhaal van óf deze keuze óf die keuze, maar van én dit én dat.

Lees ook:

http://archief-voorjaar-2007.blogspot.com/2007/09/vlaamse-biobrandstof-niet-voor-morgen.html

http://www.statbel.fgov.be/studies/ac410_nl.pdf

http://www.lne.be/themas/klimaatverandering/klimaatconferentie/vlaamseklimaatconferentie/werkgroepen-1/landbouw/enquete-glastuinbouw-evaluatie-en-rapportering-voortgang-vkp-(september-2007)/070920%20VKC%20potentieelstudie%20biobrandstoffen%20Vlaanderen_def.pdf

dinsdag 18 maart 2008

Hevige politieke rel rond kip in bejaardentehuis.

Hoe maken we een rusthuis gezellig en huiselijk? De Vijvers uit Ledeberg is niet aan zijn proefstuk toe om het woon- en zorgcentrum gezellig en huiselijk te maken. Vorig jaar werden er plantenbakken geplaatst op maat voor bewoners met een rolstoel en er kwam er een groot kippenhok in de tuin. Dit jaar bestaat De Vijvers 10 jaar en dit wordt dan ook feestelijk gevierd. Vorige maand nog reden de bewoners in de carnavalstoet in Ledeberg rond met een eigen ontworpen praalwagen en kwamen Nicole en Hugo zingen voor de bewoners.

wagenbouwers10Nu pakt Vijvers uit met een opvallend kunstproject. Drie polyester kippen zullen er de tuin opfleuren: Dotty, Karootje en de Belgische Kip. OCMW voorzitter Geert Versnick: “De Belgische kip is ontworpen door bewoners die erg begaan zijn met het voortbestaan van ons land”. Het idee om polyester kippen te laten maken ontstond in 2006 door de samenwerking met studenten van de Hogeschool Gent. Coördinator Bie Hinnekint: “Het personeel wou meer kleur en leven in de binnentuin en iets moois voor de bewoners om naar te kijken”. Het animatieteam begeleidde de inspiratie van de bewoners in vier creatieve ateliers.

Tijdens de seniorenweek zijn alle ontwerpen met het verhaal erachter tentoon gesteld. Het werd een participatieproject waarbij bewoners, familie en personeel mee bepalen hoe hun omgeving eruit ziet. De kippen stralen iets opgewekt en luchtig uit en verwijzen naar de kunstenaars Niki De Saint Phalle en Anton Gaudi. Dotty is beschilderd met de dikke stippen waarin de leefruimtes van de afdelingen van de dementerende recent herschilderd werd. Karootje werd beschilderd met een Madras-ruit, een motief waar in de jaren ‘70 veel huiselijk textiel van gemaakt werd. De Belgische Kip is ontworpen door een groepje bewoners dat erg begaan is met het voortbestaan van België en die ongerust zijn over wat ze via de media vernemen over de toekomst van ons land.

Het ziet er echter naar uit dat de kippen van het rustige bejaardentehuis grote politieke beroering veroorzaken. Vlaams Belang, N-VA en CD&V veroordelen scherp de houding van OCMW Voorzitter Versnick die in een Gentse krant verklaart dat de Belgische kip een statement is voor het behoud van België. Het woon- en zorgcentrum De Vijvers moet politiek neutraal zijn: politieke of levensbeschouwelijke statements horen daar niet thuis. Door dit expliciete pro Belgische en dus impliciete anti-Vlaamse statement worden de senioren en bewoners met een Vlaamse overtuiging uitgesloten. De vraag is nu of OCMW voorzitter Geert Versnick de neutraliteit zal herstellen door toevoegen van een Vlaamse leeuw of een Vlaamse kip. Wie het afgelopen jaar de politieke toestand volgt weet dat wie het luidst kakelt niet noodzakelijk de meeste eieren legt.

Guido Van Peeterssen.

zondag 16 maart 2008

Digitale Week van start met DoeBeurs.

Het is dit weekeinde weer eens aangenaam druk in het Gentse centrum. De Smurfen hebben ter gelegenheid van hun vijftigste verjaardag het Sint-Baafsplein veroverd. Schepen Decaluwe mocht de Gentse carnavalisten verwelkomen ter gelegenheid van het afsluiten van het carnavalsseizoen. Wie het hogerop zoekt moet dringend eens naar de attracties van de Halfvastenfoor op het Sint-Pietersplein en senioren kunnen dankzij de Seniorendienst terecht in Kinepolis voor de betere film. Een inleiding tot de film en taart en koffie zijn inbegrepen. Het boekje ’10 dagen Gent’ dat ons door de Toeristische Dienst ter beschikking gesteld werd leert ons dat een opsomming van alle activiteiten dit weekeinde maar liefst 24 pagina’s bevat. Wil ik maar zeggen dat Gent barst van de activiteiten.

doebeurs08Mijn voorkeur dit weekeinde ging uit naar de Digitale DoeBeurs in de Pacificatiezaal van het Gentse stadhuis. De Pacificatiezaal kreeg haar naam na het ondertekenen van de Pacificatie van Gent in 1576 die 400 jaar geleden een einde maakte aan bloedige godsdienstoorlogen. Nu werd de zaal ingenomen door een heel ander gezelschap: tal van organisaties stelden hun digitale activiteiten voor en toonden hoe informatica de wereld rondom ons beïnvloedt. De vrienden van Gentblogt brachten bovendien live verslaggeving, zo was het mogelijk het evenement van dichtbij te volgen. Schepen Pehlivan opende de DoeBeurs met een officiële speech en mocht meteen een gelukkige winnaar trekken uit een volle doos deelnemingsformulieren. Om het uur werd er tussen de aanwezigen een leuke prijs verloot, daarbij sprong de Joeri van Tragger Hippy eens op het podium om op zijn eigenste manier weer eens prijzen te verdelen.

doebeurs11Wat mij bijbleef waren de vele opleidingen die je in Gent kan volgen. Zelf mocht ik een heuse volwaardige PC in elkaar knutselen, de PC staat op de foto hiernaast. Tip: als je op de foto klikt zie je een kleine fotoreportage op Webshots. Met hulp van de mensen van het PCVO lukte mij dat op een half uurtje tijd. Het was niet alleen heel eenvoudig, de onderdelen zijn spotgoedkoop en de software die je download is perfect legaal. In Gent staan er 20 infokiosken die vrij toegankelijk en gratis te gebruiken zijn. Snel even een mailtje versturen naar het thuisfront om te weten of de zoektocht tuinmeubelen een succes was. Gent heeft namelijk een honderdtal plaatsen waar het OCMW, De Wijk aan Zet, bewonersgroepen, de Dienst Buurtwerk, het Volwassenenonderwijs, begeleidingsdiensten en de politie zijn prominent aanwezig op het net. Maak kennis met hen tijdens de Gentse Digitale Week.

woensdag 12 maart 2008

Nieuwe minister Justitie predikt vooral voor eigen kraam

Nu CD&V opnieuw aan de macht is, krijgen we blijkbaar al meteen een stevig voorsmaakje van het komende geloofsinmenging van onze interim regering. Deze woensdagochtend vernamen we dat voorzitter Schouppe zinnens is een vetorecht voor ethische dossiers op te eisen voor zijn partij tijdens de onderhandelingen voor Leterme I (De Morgen: “CD&V Voorzitter Etienne Schouppe tegen vrije parlementaire discussie over ethische kwesties”).

Maar zolang moet men zelfs niet meer wachten om de bui al te zien hangen. Deze middag werd op het kernkabinet de trend guitig verder gezet door de CD&V, die met de macht van een tijdelijk kabinet van Justitie achter zich de aanval inzette op het werk van de vorige regering. De toenmalige minister van Justitie bevroor immers het uitdovend kader van de katholieke parochieassistenten in afwachting van een globale regeling voor wat betreft het sociaal statuut van alle bedienaren van de erkende erediensten en levensbeschouwingen die ons land rijk is. Die tijdelijke handhaving van de status quo is sinds vandaag geen feit meer.

Voor de zoveelste keer wordt een partiële oplossing naar voren geschoven voor problemen van één welbepaalde, historisch bevoordeelde doelgroep. Hoewel het kader van de bedienaren van de katholieke eredienst (6.900) allang niet meer strookt met haar werkelijke aanhang, wordt hieraan niet geraakt. Het kader parochieassistenten, nu 301, wordt verder uitgebreid met 40 om tegemoet te komen aan het aantal dalende priesters. Hoe is dit te rijmen met de gelijke behandeling van alle erkende levensbeschouwingen?

Het is onbegrijpelijk dat CD&V zich intussen lijkt te verslikken om haar eigen achterban vanuit een wankele machtsbasis in een interim regering te bevoorrechten ten nadele van andere levensbeschouwelijke visies. Dat is uitermate jammer en noopt ons de vorming en installatie van Leterme I zelfs met nog minder animo te verwachten dan waarmee de onderhandelingen nu gevoerd worden. Link: http://www.uvv.be

woensdag 27 februari 2008

UGent stelt twee nieuwe dialectwoordenboeken voor.

Op 29 februari verschijnen twee nieuwe afleveringen van het Woordenboek van de Vlaamse Dialecten: ‘Verstand en Gevoel’, binnen de reeks Algemene Woordenschat, en ‘Pluimvee’, binnen de reeks Landbouwwoordenschat. Het Woordenboek van de Vlaamse Dialecten is een taalwetenschappelijk project dat al sinds 1972 loopt aan de Universiteit Gent. Het verzamelt de traditionele dialectische woordenschat zoals die midden vorige eeuw gesproken werd en publiceert die thematisch in afleveringen. Elk van de woordenboekafleveringen is op dezelfde manier opgebouwd. Hiermee is het Woordenboek van de Vlaamse Dialecten aan zijn 22ste en 23ste aflevering toe.

De aflevering over Verstand en Gevoel werd samengesteld door Tineke De Pauw en prof. Magda Devos. Deze aflevering behandelt twee nogal abstracte begripsvelden. In het deel Verstand komen de hoofdstukken vlug/traag van begrip, aandacht/alertheid, goed/slecht geheugen, kennen/weten, gek, denken, begrijpen en de wil aan bod. Het hoofdstuk Gevoel behandelt thema’s als schuld/berouw, schamen/schande, liefde/haat, vreugde/verdriet, zin/tegenzin, humeur en verbazing. Er wordt rekening gehouden met verschillen in nuance, stijlregister en expressiviteit van de opgetekende woorden. Daarbovenop komt nog de vaak gekleurde perceptie van een aantal eigenschappen. In deze aflevering werden uitzonderlijk ook veel uitdrukkingen opgenomen; het is immers vooral door vergelijking met concrete objecten en situaties dat de dialectspreker uiting geeft aan zijn emoties.

De Pluimvee aflevering werd samengesteld door Roxane Vandenberghe, prof. Magda Devos en Veronique De Tier. Ze bevat de dialectwoordenschat voor de verschillende hoenderachtigen die vroeger op zowat elk neerhof rondscharrelden. Zo komen de verschillende soorten en rassen aan bod, de lichaamsdelen van de kip, eigenschappen en gedragingen, de geluiden die ze maken, de voortplanting, de ziekten die ze kunnen krijgen en alles i.v.m. de verzorging en de behandeling van pluimvee. Ook het belangrijkste product, het ei, komt uitgebreid aan bod. Ten slotte zijn ook de dialectwoorden opgenomen voor het andere pluimvee, namelijk de eend, de gans, de kalkoen, het parelhoen en de pauw. De aflevering is ook interessant en leuk voor het grote publiek, aangezien zoveel mensen ooit wel eens enkele legkippen hebben gehouden.

Beide afleveringen worden voorgesteld op vrijdag 29 februari in de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde te Gent. De presentatie begint om 17u en wordt voorafgegaan door de voorstelling van het boek “Variatie(s) op je bord! Dialect en jongerentaal voor eten en drinken”, van Variaties vzw, koepelorganisatie voor dialecten en oraal erfgoed in Vlaanderen. Info bij Roxane Vandenberghe, redacteur Woordenboek van de Vlaamse Dialecten, tel. 09 264 40 73 of mail Roxane.Vandenberghe@UGent.be
Link: http://fuzzy.arts.kuleuven.be/rewo/wvd.htm

Guido Van Peeterssen.

zondag 24 februari 2008

Alleen die van Ledeberg weten wat carnaval vieren is

carnaval(2008)05Afgelopen zaterdag (16 februari) was het weer zo ver: voor de drieëntwintigste keer trok de Ledebergse karnavalstoet door de straten van Ledeberg. Thema was: de Druumfabrieke. En zeg nu, is er een mooier thema dan de droom? We dromen allemaal een groot deel van ons leven, sommigen worden zelfs betaald om te dromen. Maar of het leuke dromen zijn of eerder nachtmerries, alleen de Ledebergse stoeten bouwers bouwen de mooiste wagens.

carnaval(2008)40In Gent ligt blijkbaar niemand echt wakker van carnaval. Maar die van Ledeberg, die roeren zich wel, en terecht. Op Ledeberg weten ze wat carnaval vieren is. Vroeger vierden die van Ledeberg samen carnaval in Gent, maar ze mochten niet ieder jaar winnen. Daarom staken ze in Ledeberg zelf maar een stoet ineen. Elf carnavalsverenigingen steken nu elk jaar de koppen samen om iedere keer weer de mooiste stoet met de mooiste carnavalswagens van Gent samen te stellen. Toch wordt er weerwerk geboden: die van Gent hebben opnieuw hun eigen carnavalsstoet. En die van Sint-Amandsberg hebben er met hun Engelenraad ook de smaak te pakken. Misschien leren ze in Gent nu eindelijk wat carnaval vieren is.

carnaval(2008)47Natuurlijk was ik er als voorzitter van de VLD Gentbrugge Ledeberg weer bij, ik had alleen geen tijd om zoals de andere prominenten op de eretribune te zitten. Maar het is ze gegund. Onze beleidsvoerders, en daar trek ik geen partijkaart mee, werken hard: het is ze van harte gegund. Als smaakmaker voeg ik een reeks foto’s van de Ledebergse carnavalstoet bij, als je op bovenstaande foto’s klikt kom je op Webshots terecht, daar kan je een serie van meer dan 100 foto’s bekijken. Wil je een foto voor jezelf: geef gerust een seintje, ik mail je de gevraagde foto’s door.

Met vriendelijke groet,
Guido.

zaterdag 2 februari 2008

Heeft het hoofddoeken verbod zin?

Vaak hoor ik dat de hoofddoek de vrijheid van de moslimvrouw is. Fout. Meer dan ooit is het een stigma opgelegd door oude zakken om ‘de onzen’ te herkennen onder het mom van ‘cultuur’. Als een hoofddoek een culturele uiting is, moeten we ons dochters dan verplichten om een kruisje te dragen? Schapen en koeien krijgen wel een oormerk, waarom onze vrouwen niet? Indien correct ‘gemerkt’ mogen ze naar school, naar het werk of binnen in de cinema.


Is de VLD onverdraagzaam? We hebben zolang gevochten om alle godsdienstige symbolen uit het openbare leven te bannen. Plots moet de overheid niet meer neutraal zijn: sommige symbolen mogen niet, andere wel, gebruikt worden. In Turkije gaan vele duizenden jonge vrouwen niet meer naar school omdat ze geweigerd worden als ze een hoofddoek dragen. Die vrouwen stellen god boven de universiteit. Merkwaardig toch dat jonge moderne vrouwen zo gemakkelijk beïnvloedbaar zijn dat ze hun toekomst compleet vergooien voor de pseudo godsdienstige regeltjes die hen opgelegd word. Wat als zo een martelares haar diploma behaalt en rechter wordt? Wat als ze met haar hoofddoek verschijnt en beslist om recht te spreken in naam van Allah? Is dat die neutraliteit waar we zo hard voor gevochten hebben? Als onze moslima te dom is om haar diploma te behalen kan ze nog altijd zoals haar minder intelligente zusters als een echte martelares zelfmoord plegen op een markplein.

Is de hoofddoek een modeverschijnsel? Onze grote Spirit zuster Bettina Gysen verscheen met hoofddoek om de onverdraagzaamheid van de VLD aan te klagen. Een interessante redenering: een hoofddoek is geen religieus teken het is een politiek statement tegen de VLD. Het komt dus op het zelfde neer: een hoofddoek is een statement tegen onze westerse waarden. Is de hele discussie niet gewoon belachelijk? Ja en neen, wie het geluk heeft om geleerd heeft te denken als een vrije mens beslist voor zichzelf. Wie echter bekrompen is zal op een bekrompen manier reageren. We kunnen natuurlijk eens goed lachen en smoezen bedenken. Wie mij kent weet dat ik de eerste ben om mee smoezen te bedenken. Ik volg deze discussie met de aangehaalde argumenten dus met een glimlach.

Wat mij het meeste zorgen baart is een gesprek met een jonge Turkse uit Izmir die mij vroeg waarom haar Turkse vriendinnen die zo westers en modern opgevoed waren als gesluierde patattenzakken terugkeerden na een huwelijk met hun Belgische, Nederlandse of Duitse moslimechtgenoot. Dat is de essentie van het hoofddoekendebat: de greep van fundamentalisten op onze maatschappij. En dat is waar we eens goed moeten over nadenken, en niet wachten tot een of andere halve gare zich opblaast op de Grote Markt.

maandag 28 januari 2008

Ministers moeten rusten op zondag.

De Nederlandse Staatkundig Gereformeerde Partij is een hevig verdediger van de zondagsrust. Zodoende worden haar leden aangespoord om zich op zondag geheel aan god te wijden: de website gaat dan namelijk op slot. Maar dit gaat volgens deze verspreiders van de enige echte ware bijbelse boodschap niet ver genoeg. Het wordt tijd dat ook ministers, en waarom ook niet de koningin, ruimte te maken voor het Heilzame Woord. Wie rust op zondag gaat de week fris en monter tegemoet. Een koningin geeft steeds het goede voorbeeld, zelfs als ze op reis is of een staatsbezoek aflegt: de zondagsrust is voor iedereen gelijk. Wat ons wel de wenkbrauwen doet fronsen: de wereld stopt niet op zondag. En de hele godganse zondag naar het testbeeld kijken is ook niet aan ons besteed. Dat de sommige websites op zondag als enige boodschap hebben dat het de Dag des Heren is, stoort niet. Maar laat een verstandig mens gewoon zijn werk doen. Dit discours toont aan dat godsdienstextremisten als doel hebben ons hun god, hun geloof en hun regeltjes door de strot te duwen.

Guido Van Peeterssen

dinsdag 22 januari 2008

Eerste nieuwsbrief van de VLD Gentbrugge

Vandaag heb ik alle teksten voor de eerste Nieuwsbrief van de VLD Gentbrugge bij elkaar geschreven. Daarna een eenvoudige layout opgesteld en eens gekeken wat het geeft als ik mijn eerste 8 pagina's tellende tijdschriftje afdruk. Het is natuurlijk geen Burgerkrant, maar dat hoeft deze keer niet echt. Straks naar het fotocopiecenter en een kleine hoeveelheid laten afdrukken.
Die eerste lading moet zo snel mogelijk de deur uit want de leden moeten zo snel mogelijk de uitnodiging voor de VLD Nieuwjaarsreceptie in het Europahotel ontvangen. Later komt er nog een tweede druk. De teksten staan ook op de Ledenpagina's van de VLD Gentbrugge, maar dan wel zonder toeters en bellen: http://vld-gentbrugge.blogspot.com/2008/01/eerste-nieuwsbrief-van-de-vld.html

vrijdag 18 januari 2008

Fietscontroles hebben positief resultaat

Ik verneem zojuist van schepen Temmerman dat repressieve controles succes hebben. Voor alle duidelijkheid: mevrouw de schepen had het over fietscontroles, auto's horen niet thuis in de stad. Over dat onderwerp leest u later meer. Maar misschien moet ik haar toch gelijk geven. Voor een paar jaar was er in Gent amper een fiets te bespeuren. Nu wordt Gent overspoeld met fietsende studenten, ambtenaren en huisvrouwen. Aan de fiets herken je eigenaar. Dat kan lastig zijn: Te veel zwart-witte stadsfietsen voor een bruine kroeg, dat typeert het cliënteel. De knalgele fietsen van de studentenpopulatie daarentegen worden tot in China gesignaleerd. Zeg nu niet dat onze studenten zo sportief zijn. Ook de moderne hardwerkende vrouw zie je steeds meer op een duurzaam uitziende tweewieler, vaak met kinderzitje vooraan, kinderzitje op de bagagedrager en soms nog een aanhangwagentje om nummer drie mee op sleeptouw te nemen.

Tijden veranderen: tijdens mijn legerdienst mocht ik het aanhoren: "Wij komen met Jaguar, wij komen met de Ferrari, wij zijn beter dan de rest." Een enkele armoezaaier kwam met de Volvo van papa naar de Westakkers. Fietsen was not done. Dat verandert stilaan, en terecht. In het centrum van onze fiere stede werden monumenten bedekt met een dikke laag roet. Hele delen van onze geschiedenis die de Vikings, de Beeldenstorm en vele andere (Wereld)oorlogen overleefden ging ten onder aan uitlaatgassen. En wat in de weg stond werd finaal gesloopt of opgevuld om baan te maken voor koning auto. Gelukkig heeft Gent nu het grootste autovrije centrum van het land zodat bewoners en bezoekers nu weer vrijer kunnen ademen en genieten van de vele gerestaureerde monumenten. Maar dat schept weer nieuwe problemen: hoe bereik ik het centrum? De stad is een broeinest van kunst en cultuur, van toerisme en ondernemen. Maar wie er niet woont moet er wel geraken.

Het antwoord ligt voor de hand: meer openbaar vervoer, of meer fietsen. Het is maar hoe je het bekijkt. Die fietsers hebben het ondertussen wel zwaar te verduren. Vaak liggen de wegen er lamentabel bij, zijn er gevaarlijke kruispunten of is de weg slecht verlicht. Gelukkig wordt er de komende jaren fors geïnvesteerd: veilig fietsen mag 8 miljoen euro kosten. Daar komt nog eens 5,6 miljoen euro voor verkeersveiligheid bovenop. En om de zwakke weggebruikers beter te beschermen is er het actieplan trottoirs dat 3,5 miljoen mag kosten. Gelukkig maar dat in de talrijke projecten die er de komende jaren in Gent uitgevoerd worden men zo goed als overal oog heeft voor verkeersveiligheid en voor zwakke weggebruikers in het bijzonder.

Zo stond de afgelopen maand november in het teken van de zichtbaarheid in het verkeer. Meer dan duizend fietsers werden gecontroleerd, 30% bleek niet in orde. Bij de laatste grote fietscontrole op het Sint-Pietersplein was 75% wel in orde, het beterde blijkbaar naarmate de campagne vorderde. Burgemeester Termont was zo in zijn Sas dat hij prompt alle aanwezigen met rijvaardige tweewieler een slagband omdeed. Wie geen deftig licht had mocht meteen voor twee euro een set fietslichten kopen. En alle kinderen van de Gentse basisscholen kregen een fluoricerende verkeerskazuifel. Maar hoe verliep de eerste grote Gentse repressieve fietscontrole? Lees meer in dit artikel